dag 60; di 29 juni; naar Jeruzalem en Bethlehem

Vanochtend om tien voor zes vanaf het dek van het cruiseschip de zon zien zien opkomen boven het Heilige Land. In een mum van tijd stond de zon boven de horizon, het begin van een snikhete dag.

Om zes uur begon het ontbijt, om kwart over zeven de langdurige wachttijd voor de Israelische paspoortcontrole en iets na achten vertrok de airconditioned bus richting Jeruzalem, voor een rit van 2 1/2 uur. Wij hadden de "english" bus. Er waren ook een griekse, een poolse en twee russische bussen.

Onze gids, met de passende bijbelse naam Jozef, vertelde uitvoerig en boeiend over de geschiedenis van het "Heilige Land". Alhoewel in Israel drie wereldgodsdiensten een belangrijke rol spelen: Jodendom, Christendom en Islam, zou de excursie in het teken staan van de Christelijke gedenkplaatsen. Voor overige zaken (en de politiek) was er geen tijd.

Na Bulgarije, Turkije en ook Cyprus, maakte Israel vanuit de bus de indruk op mij van een keurig aangeharkt park. Zeer fraai aangelegde snelwegen, geen vuil langs de weg, goed verzorgde akkers en geen rommelige bebouwing zoals elders.

In Jeruzalem startte de excursie met een bezoek aan de toiletten waar een dankbaar gebruik werd gemaakt.

Als 1e bezienswaardigheid stond gelukkig de Klaagmuur op het programma. Volgens mij is dit meer een Joodse dan een Christelijke heilige plaats, maar mij kwam het wel goed uit, want de Klaagmuur beschouw ik als het einddoel van mijn reis. Bij nader inzien realiseer ik mij dat dit eigenlijk niet kan als doel van een pelgrimsreis, dan denk je eerder aan de Opstandingskerk in Jeruzalem, maar omdat we die ook bezocht hebben, valt alles toch op zijn plaats.

Veel tijd voor mediteren bij de Klaagmuur had ik niet. Wij kregen van de gids 15 minuten. Het briefje met goede wensen om in een spleet tussen de stenen van de Klaagmuur te stoppen had ik al in de bus geschreven. Na een keppeltje opgezet te hebben uit de grote bak bij de toegang, zocht ik een geschikt plekje. Het viel niet mee om ruimte te vinden tussen de stenen want alles was dichtgestopt met papiertjes. Iemand uit het gezelschap was zo vriendelijk het moment te vereeuwigen en dat was dat.

Het was overigens een hele drukte bij de Klaagmuur. Er was vrijwel geen meter vrij. Orthodoxe Joden, in hun gebedsmantels, hadden veel ruimte en tijd nodig om druk bewegend, hun gebeden te zeggen. Zij waren zo geconcentreerd bezig dat zij de wereld om hen heen (en dus ook de fotograferende toeristen) leken te zijn vergeten.

Er volgde een wandeling door nauwe straatjes in het oude deel van Jeruzalem vanuit de Joodse wijk, via de Moslimwijk naar de Christelijke wijk met de Kerk van de Wederopstanding.

Deze kerk, waar 4 christelijke geloven (rooms-, grieks-, russisch en armeens) ieder hun eigen gedeelte hebben, zou boven op de plaats staan waar Jezus is gekruisigd en begraven. Het is een bont geheel van altaren, olielampen, kaarsen, iconen, geestelijke in diverse gewaden en veel toeristen.

Nadat ieder, die daar behoefte aan had, de gelegenheid had gekregen om, door op de knieen te gaan, de steen aan te raken waarop het hoofd van Christus gelegen zou hebben, wandelden we door de hitte de oude stad uit via de Jaffa Poort.

De bus stond al op ons te wachten en we vervolgden onze reis naar Bethlehem voor een bezoek aan de Geboortekerk.

Bethlehem ligt op Palestijns gebied, dat wij bij een doorlaatpost in de betonmuur die er sinds een paar jaar staat, binnenreden. De Muur, gebouwd om infiltratie door Palestijnse terroristen tegen te gaan, doet angstaanjagend aan. Veel beton, prikkeldraad, wachttorens en strenge controles.

In Bethlehem was de 1e stop bij een grote, airconditioned souvenirwinkel. Hier breidde ik mijn verzameling kruisen uit met het Jeruzalemkruis, een kruis met armen van gelijke grootte met in het midden nog 4 kruisjes die de 4 aanwezige christelijke geloven voorstellen.

Na de lunch, de temperatuur was inmiddels zo ongeveer tot het kookpunt gestegen, bezochten we de Geboortekerk. Hier zou Jezus in een grot geboren zijn. Van een Palestijnse gids kregen we uitleg. Door je arm te steken in een gat in de vloer, zou je de plek aanraken waar de kribbe heeft gestaan. Ook hier weer een aantal Christelijke geloven onder 1 dak. Steeds ongeveer dezelfde verhalen. De gids had de ondankbare taak om het toch interessant te houden voor een groep inmiddels zichtbaar vermoeide vakantiegangers.

Op de terugweg een strenge controle bij de grensmuur waarbij 2 Israelische militairen met volle bewapening het gangpad in de bus een aantal keren heen en weer liepen. Redelijk imponerend.

Om halfzeven was de bus terug in Haifa. Om acht vertrok de boot naar Cyprus. Na tienen nog een uurtje de show gezien op de boot, met een zangeres en revuemeisjes. Vond ik interessanter dan het voetballen.

Morgenochtend terug op Cyprus, nog 1 nacht in "House of Flowers" en dan vliegen naar Schiphol. Zo langzamerhand verlang ik wel naar huis.