dag 31; ma 31 mei; naar Kladovo; 2857 km

Toen ik vanochtend mijn pakezel zou volhangen met 2 voortassen, 2 achtertassen, met daarbovenop mijn opgerolde slaapmat en mijn slaapzak en tenslotte nog mijn stuurtas, bleek mijn voorband leeg te staan.
Na Mainz bleek dit de 2e lekke band die echter met hulp van mr. Cvetkovic en zijn afwasteiltje met water, snel was geplakt.

Bij de afrekening bleek ons het verblijf in dit ****B&B per persoon omgerekend 20 euro te kosten, incl. het diner de avond ervoor, alle drank en het ontbijt (+lunchpakket).

Jammer genoeg was het bewolkt en nevelig en ging het zelfs regenen in de loop van de dag waardoor minder te genieten was van de mooie vergezichten langs de Donau.

We hebben een kleine 100 km langs de Donau gereden over een, tegen alle verwachting in, uitstekende asfaltweg, zonder vrijwel ander verkeer. De weg golfde op en neer, dan weer eens vlakbij de rivier, dan weer een stuk erboven. Het hoogste punt van vandaag was 277 boven de Donau, een forse klim die met een fraai uitzicht werd beloond.

We passeerden de plek waar de Donau op z'n smalst is: 150 meter breed, met een diepte van de rivier van ruim 80 meter, de grootste diepte van een rivier wereldwijd. Aan beide zijden rijzen hier de rotsen vrijwel loodrecht 600 metere omhoog.

Verkeer is hier alleen mogelijk met tunnels: in totaal zijn we door ruim 20 tunnels gefietst, waarvan de langste 400 meter. Verlicht zijn de tunnels niet. In de route gids wordt ervoor gewaarschuwd om uitermate voorzichtig te zijn. Echter dit viel erg mee. Door de reflecterende wegwerkershesjes die we aanhadden zien auto's je altijd. Zelf zie je erg weinig. Het grootste risico is dat er ergens een gat in het asfalt zit. Rolf had geen koplamp dus ik reed voorop, zoveel mogelijk op de witte middenstreep want die was nog wel te onderscheiden en verkeer was er toch (vrijwel) niet.

Tijdens onze lunch (Servische hamburger en uiteraard bier) in het panoramarestaurant in het dorp Tekija, raakten we in gesprek met een Amerikaanse diplomaat die werkte op de VS-ambassade in Belgrado. Hij was geinteresseerd in onze reis en toen hij vernam dat ik naar Jeruzalem ging, dacht hij mij daar mischien nog wel aan te treffen want hij zou binnenkort worden overgeplaatst naar de ambassade in Tel Aviv (in Jeruzalem hebben de VS alleen een consulaat).

Bij het dorpje Sip passeerden we wat genoemd wordt de IJzeren poort, de grootste stuwdam in de Donau. De dam is 1200 meter breed en stuwt het water van de Donau 35 meter op. Voor het scheepvaartverkeer zijn er grote sluizen. Een aantal dorpen voor de stuwdam moesten op hoger gelegen plaatsen opnieuw worden gebouwd. Veel hebben we er oveigens ook niet van gezien want de dam ligt op de grens van Servie en Roemenie en dat betekent dus niet zomaar even de dam op fietsen. Zelfs stond er een (heel oud) bord dat foto's maken verboden was. In de tijd van Google Earth hebben we ons hier niet veel van aangetrokken

In het Donaustadje Kladovo slapen we in het hotel Aquastar Danube, het klinkt duur en dat is het ook maar wel **** + binnenzwembad (400 meter gezwommen) + gratis internet (2 dagen bijgewerkt). Zelfs het restaurant is chique: dus kleine porties, nauwelijks voldoende voor iemand die bijna 100 km heeft gefietst!

Morgen is het de bedoeling de stad Vidin in Bulgarije te halen: ca 100 km. Ik fiets dus niet door Roemenie (volgens het routeboekje zou dat vanuit hier ca 150 km zijn). Wij nemen een kortere weg via de rechteroever van de Donau. Scheelt ook veel slechte wegen denken we. En gedoe met Roemeens geld, want geldautomaten zijn hier dun gezaaid.