dag 1; za 1 mei; Bussum - Nijmegen 105 km

Na op 30 april Koninginnedag te hebben gevierd (met oranjegebak) en een afscheidsbezoek van onze dochters Foke en Alette (+Ibo), was het dan zaterdagochtend 1 mei eindelijk zover: de fietsreis kon beginnen.

Het afscheid nemen van Reina was innig: we zullen elkaar toch bijna 2 maanden missen.

Ik zette koers richting Woudenberg. Mijn broer Jan fietst een eindje mee tot de pont bij Amerongen.

In de tuin van paleis Soestdijk staat Prinses Juliana naar mij te wuiven. Wie het niet gelooft zal ik de foto laten zien.

Mijn hoogste punt die dag ligt op de Amersfoortse berg: 60 meter. Bij de afdaling over Laan 1940-45 breng ik een kort bezoek aan "de stenen man" op de fusilladeplaats bij Kamp Amersfoort; voor mij een soort 4 mei viering.

Jan zit al op mij te wachten met koffie en een kaart van Europa. Helemaal begrijpen doet hij niet wat mij bezielt krijg ik de indruk. Enfin moet hij mijn eerste verslag maar lezen. Maar ja, hij heeft geen internet.

Onderweg naar Amerongen begint het hevig te plenzen. Ik ben op alles voorbereid maar mijn broer niet, nou ja dat maakt ook precies het verschil.

Bij de veerpont over de Rijn bij Eck en Wiel nemen we afscheid.

Hoewel de lucht steeds dreigt, blijft het droog en met de wind achter rijd ik met gezwinde spoed door de Betuwe langs in bloei staande boomgaarden en huizen vol oranje.

Dodewaard maakt het wel heel bont: hier hangt de vuile was van het dorp letterlijk buiten -aan grote waslijnen- en voorzien van gedichten bijv. "het is hier eigenlijk gewoon een achterbuurt, waar iedereen elkaar begluurt, dus hangen we de vuile was maar buiten" en in de trant "heb je het al gehoord, de buurvrouw die niet helemaal spoort, enz. enz.".

Om ca 16.30 uur was ik in Persingen, het kleinste dorpje van Nederland, op de boerencamping "De Weijde Blick", net als vorig jaar de eerste dag, je weet wel die camping van "bij de boer geen geouwehoer". Nou de boer was nergens te bekennen, ook niet na herhaaldelijk bellen. Dus heb ik maar een plekje gezocht, tentje opgezet, me gedouched in de douchekabine, en een cup a soup genomen, opgewarmd op mijn eigen brandertje.

Rond 18.00 uur vertrok ik naar Nijmegen om op de Waalkade wat te gaan eten. Het werden "espetados", spiezen met vlees op z´n portugees, op een boot aan de kade met voluit uitzicht op het scheepvaartverkeer op de Waal. Het smaakte voortreffelijk maar ja wat wil je na z´n 100 km.

Ik had gedacht nog mijn weblog van de 1e dag te schrijven en ging op zoek naar het internet cafe van vorig jaar maar dat bleek opgedoekt. Zeker door de crises te weinig fietsers.

Toen maar even een ommetje gemaakt op het Valkhof om toch nog even het Limesgevoel van die dag op te snuiven. Immers Nijmegen ("Noviomagus") is gesticht door de Romeinen die er een groot kamp bouwden, geschikt voor 2 legioenen oftewel ongeveer 12.000 man.

Terug op de camping was eindelijk de boer aanwezig die alles best vond. Nog even van het weidse uitzicht genoten op de Ooijpolder met z´n grutto`s die je steeds hoorde en de vele zwaluwen rond de boerderij en daarna snel gaan slapen.

Morgen verder langs de Waal en de Rijn, langs Kalkar en Xanten.