dag 40; wo 9 jun; naar Çanakkale; 3763 km

Na 40 dagen -bijna een bijbels aantal- heb ik voet in Azie gezet.

Opnieuw de hele dag de E78 gevolgd, een weg met goed asfalt en utgezonderd een klein gedeelte, weing geen verkeer. Des te verwonderlijker is het dat de weg wordt verbreed naar 4-baans waarvan k alle stadia van bewerkng over een afstand van meer dan 200 kilometer heb gezien.

De laatste 50 kilometer liep de weg langs de zee op het Gallipolisch schiereiland. Dt was de eerste keer na Katwijk dat k de zee weer zag en rook + af en toe de frsse zeewind.

Vannacht had het geregend. Toen ik vertrok was de weg nog nat. Later brak de zon door en werd het warm en broeierig. De hele dag was het erg heiig. Jammer van de vergezichten want je zag aan de overkant van de zee (die hier Dardanellen heet) nu vaag Azie lggen.

De Dardanellen vormen de verbndng tussen de Middellandse zee en de zee van Marmora en zijn ongeveer 75 klometer lang en 3 klometer breed. De Dardanellen zijn strategisch altijd van belang geweest en er is hier n de geschiedenis dus heel wat afgevochten. De laatste grote veldslagen dateren ut de 1e Wereldoorlog toen Ataturk, de stichter van het moderne Turkije, de geallieerden wist tegen te houden. Er zjn her veel Australiers en Neuw Zeelanders gesneuveld.

Onderweg nog een tental ooievaars gezen die aan het fourageren waren n de rijstvelden. Inmiddels heb ik ook heel wat nesten gezien met 2 of 3 en zelfs een keer 4 jonge ooievaars. Vaak zaten die nesten op een telefoonpaal pal langs de weg. Het aardige was, en dat had ik niet eerder gezien, dat het nest -van zeg maar een meter hoog en meer dan een meter breed- een soort appartementenflat vormde voor mussen die er ook hun nest in hadden. Van ver hoorde je al het geschetter van al de mussen die er in en uit vlogen.

Her en daar staan stalletjes langs de weg waar fruit wordt verkocht en vaak ook kersen. Daar ben k gek op dus k heb nmddels al heel wat kilo's gekocht en verslonden. Ik kijk wel goed of ze niet te rjp zijn want dan zitten er soms van die klene wormpjes n en dat had ik een keer wel erg laat n de gaten. Enfn, ik heb het overleefd.

De oversteek over de Dardanellen gaat met de veerboot de aankomt in het centrum van Çanakkale. Dt s weer een stad met zo'n typsch Mdden-Oosten sfeer, zoals Edrne ook had. Kleine straatjes, veel wnkeltjes, veel mensen op straat. Mjn hotel staat n een van de straatjes, het nternetcafe staat er schuin tegenover.

Gegeten heb k op het terras van een chique visrestaurant aan de haven. Ik kon zelf de vs aanwijzen de k wilde eten. Overigens s bier hier weer volop te krijgen. Vormde het streng gelovge Edirne met zijn vele moskee-en toch zeker een uitzondering.

Nog een wandelngetje gemaakt op de boulevard, ook hier een en al drukte van wandelaars en verkopers van allerlei waren. In een parkje staat het originele paard van Troje dat n de film over Troje s gebruikt.

Morgen naar Assos waar ik hoop te slapen n een gerestaureerde karavansera (dus toch nog). Misschen ook nog een bezoekje aan de opgravingen van Troje want daar kom k ongeveer langs (alhoewel die oude steenhopen me eigenlijk niet zo veel interesseren).

Hans: over het mos n ons gras: k heb in mjn garage nog een perfekte verticuteermachne staan. Ik weet zeker dat je daar goed mee om weet te gaan. Het is maar een tip...

Rena: vanavond hopen we weer bj te praten..als je nog een stem hebt tenmnste...

Han K: je doet er toch geen 4 jaar over om dat boek te lezen hoop k. Kun je beter eerst mjn verslagen lezen, zt meer vaart in.