dag 46; di 15/6; naar Nazilli; 4315 km

Het begint hier nu echt warm te worden in Turkije. Uit de krant begreep ik dat het vandaag in Aydin 40 graden Celsius zou worden, de hoogste temperatuur in Turkije. Een soort Turks stoombad. En deze plaat lag op de route.

Overigens heerlijk geslapen in mijn tentje. Alleen het ruisen van de zee heb ik even gehoord. En van de muggen die gisteravond in grote aantallen kwamen opzetten heb ik ook geen last gehad.

Om acht uur zat ik op de fiets. De route liep opnieuw langs de ruines van Efeze, door Selçuk en toen de heuvelrug over, ongeveer 5 kilometer stijgen met veel vals plat. Gelukkig kwam de apostel Paulus weer een heel stuk meelopen. Hij moest toch die kant op zei hij. Hij sprak deze klengelovige moed in en ze dat er aan elke beproeving een einde zou komen en de beloning groot. En zowaar na veel zuchten en steunen was ik op de top met direct de beloning van vele klometers afdalng.

Na de afdaling rij je de vallei in van het riviertje de Nehri. Links en rechts zie je in de verte de bruin/gele bergen, maar zelf rij je in de vallei -uiteraard op de E78- waar alles er groen bij staat. Dit s echt een fruitstreek met veel stalletjes langs de weg. Zelf heb ik de aardbeien geprobeerd. Smaakten heerlijk.

Na 60 km bereikte ik rond 12 uur de stad Aydin, een grote stad vol woonblokken van 4 a 5 hoog,zoals de meeste steden hier. Het was al bijzonder warm. ik besloot hier mijn siesta te houden.

Van 12 uur tot half vier heb ik onder een afdak op een terras van een restaurant de voetgangers en het verkeer op de E78 ge-observeerd. Af en toe werd tegen de htte het terras met water besproed waarbij tegelijkertijd mjn voeten werden meegenomen, was lekker frs, maar ook zo weer verdampt.

Om half vier stapte ik weer op de pedalen. Ik kreeg 3 strafkilometers van 40 graden Celsius want k had mijn gifgroene veilghedshesje op een stoel laten liggen, dus weer terug.

Toch viel het mee. ik had de zon (en de wind) nu in de rug en kon flink snelheid maken. De bedoeling was nog 30 km te fietsen naar een hotel n het plaatsje Sultanhsar. Echter dit bleek een ****sterrenhotel boven op een heuvel. Dit laatste was me te dol. Ik stopte bij en cafe (wemelt het hier van) en vroeg om raad. De eerste tegenvraag is altjd hier: waar kom je vandaan? Antwoord: ut Amsterdam. Waar ga je heen: Antwoord: Antalya. Vervolgens werd k utgenodgd om wat te drinken. k nam een bekertje joert (=koele turkse yoghurt) en het probleem werd besproken. n Sultanhisar waren verder geen hotels. Maar 15 km verderop n Nazl waren er wel vijf. Hotel Ege werd als de favoriet beschouwd en op een kartonnetje werd alles utgetekend. Ik mocht niets betalen en werd na een stevige handdruk uitgezwaaid.

Dus fietste ik die laatste 15 kilometer ook maar. Totaal 105 km. Om half zeven was ik n Nazil. Aan een jongen vroeg ik de weg naar hotel Epe. Hij moet me in de gaten hebben gehouden want toen ik er straal langs fietste, hield hij me aan en wees op het hotel. Wel aardg.

Voor 40 lra (= 20 euro) slaap k vorstelijk op een kamer met arco, tv en een voortreffeljke douche.

Toen ik weer naar buiten stapte om te gaan eten, viel de warmte zo over me heen dat ik me eigenlijk niet kon voorstellen dat ik daar de hele dag in had gefietst. De lange pauze had me denk ik toch goed gedaan.

Morgen is mijn doel de stad
Denizli, ik schat een 80 km. Moet lukken. Daarna beginnen de bergen.

Rena: ik hoop dat het lukt met die energie. Veel koolhydraten eten, dat doe ik zelf.

Janneke: inderdaad kom ik regelmatig hollanders tegen. Je hebt ze hier in twee soorten: de hollandse nederlanders (de vakantiegangers, maar de meeste moeten nog komen in de buurt van Antalya denk k) en de turkse nederlanders (die er trots op zijn een woordje nederlands met je te kunnen wsselen).
Volgens mij is het verkeer hier nauwelijks fietsers gewend want je ziet er maar weinig. Maar er wordt toch goed rekening met je gehouden. En de wegen zijn breed. Bovenen val ik nogal op in mijn wegwerkershesje. Je moet wel goed rekenng houden met de talloze klene busjes die hier rondrijden. Die stoppen te pas en te onpas. Als je ze passeert zijn ze soms ook niet te beroerd om gelijk op te trekken zodat even een onduidelijke situate ontstaat. Maar dat is een uitzonderng.