dag 11; di 11 mei; naar Pfraundorf; 97 km

Na een uitstekend ontbijt in Hotel Zum Goldenen Rosen in Weissenburg vertrok ik met bewolkt maar helder weer en geen regen. Zelfs de zon ging in de middag schijnen en voor het eerst reed ik zonder windjack aan. een verademing!

De route voerde de hele dag verder langs het riviertje de Altmuhl via prima fietspaden. Het dal was nu eens smal (met kalkstenen rotsen loodrecht omhoog), dan weer breed (met veel bossen). Veel schilderachtige dorpen en stadjes onderweg.

Ik maak nog steeds van elk plaatsnaambord waar ik langs kom een foto (ook toen ik naar Santiago en Rome ging) en vandaag kwam ik goed aan mijn trekken.

Een van die stadjes was Pappenheim. Iedereen kent het spreekwoord: zo leer je je pappenheimers kennen! Ik was even nieuwsgierig of dat ook in Duitsland bekend is. In het Stehcafe wist de dame het niet. Toen maar gevraagd bij de VVV. En jawel, een foldertje vermeldt het verhaal. Het is zelfs gebaseerd op een zin uit een toneelstuk van Schiller, waarin hij de veldmaarschalk Heinrich zu Pappenheim in een gevecht tijdens de 30-jarige oorlog (zo rond 1630) laat zeggen: "Daran erkenn ich meine Pappenheimer" (aan hun vechtlust dus). Toen had het een positieve betekenis, het hollandse spreekwoord is meer negatief dacht ik.

Volgende stadje was Eichstatt, zeer schilderachtig, en bij mij al bekend vanwege diverse lunchstops op weg naar cq op terugweg van vakanties in Oostenrijk of Italie. Ook nu geluncht.
Interessant voor Hans: de touringclub van oude BMW´s hield op dat moment ook pauze. Was fraaie collectie bij elkaar, vooral de BMW Messerschmit, met de deur die van voren openklapte, ik kan me vaag nog herinneren dat ze rondreden.

Het weer werd steeds beter en ik besloot maar te gaan kamperen. Immers de tent zat sinds Rotehburg nog steeds kletsnat ingepakt en moest drogen.

In Pfraundorf aan de Altmuhl vond ik de camping Kratzmuhle die juist haar 40-jarig bestaan vierde en aan elke campinggast gratis een halve liter bier aanbood. Dat liet ik mij niet ontgaan. Bovendien had de camping een pc met internet (begreep ik).

Helaas had ik dat verkeerd begrepen en zou ik naar het volgende stadje moeten om een internetcafe te vinden. De campingbaas streek over zijn hart en ik mocht achter zijn buro op zijn pc mijn weblog schrijven.

Klein leed: ik had mijn slaapzak keurig over mijn tent gedrapeerd om eens lekker in de zon te luchten toen er een windvlaag kwam, ik een krak hoorde en mijn tent iets inzakte. Er bleek een tentstok gebroken (was al eens eerder gebeurd in Frankrijk tijdens een onweer). Tent weer afgebroken en noodverband gelegd ronde de gebroken verbinding (via aluminium buisje dat als een spalk erom heen past). Overigens slecht voorteken.

Inmiddels was nog een lange afstandsfietser gearriveerd. We maakten een praatje en besloten samen te eten. Zijn naam was Hugo Lange en hij kwam uit Bad Reichenhall, ergens tegen de Oostenrijkse grens en was op weg naar Frakfurt. Hij was een echte fietsfanaat met een eigen website
nl. : www.hugolange.de waarop een aantal fietsroutes begreep ik.

Tijdens ons etentje op het terras bij een meertje begon het te betrekken. De lucht werd steeds donkerder en we besloten maar naar de camping terug te gaan.

Morgen is de bestemming Regensburg. Een rit van ongeveer 90 km. Dan heb ik er ruim 1000 kilometer opzitten en daarmee schat ik een kwart van mijn fietsreis. Dan begint ook deel 2 van Limes route boekjes.

Ruud: je moet begrijpen dat ik nu mijn inspiratie aan het opdoen ben voor mijn volgende schilderijen.

Jack: af en toe mis ik je als kopman als er weer een pittige helling te nemen is.

Hans: ik maak me toch wel wat zorgen over onze tuin die als ik het goed begrijp nu als sluiproute wordt gebruikt.

Corry en Bert: het weer kan alleen maar beter worden.

Foke: de laatste dagen heb ik veel kano-ers gezien op de Altmuhl.