dag 26; wo 26 mei; naar Novi Sad; 2.478 km

Bij het ontbijt in mijn hotel Dunav (=Donau) in Vukovar, maakte ik kennis met Herman de Boever, een Vlaming die overigens in Frankrijk woont. Hij fietst van de Zwarte Zee naar Budapest. Een hele prestatie want hij is 71 en heeft 4 bypasses (heet dat geloof ik). Hij klaagde over de sterke tegenwind die hij vrijwel steeds heeft gehad en dat hij het daar helemaal mee gehad had. Zo zie je maar de pech van de een is het geluk van de ander.

Bovendien heeft Herman veel bandenpech gehad. Hij had met zijn mountainbike nog wel, al diverse buitenbanden stukgereden en had nu steeds een reservebuitenband bij zich. Hij waarschuwde voor de slechte wegen in Roemenie en Bulgarije. Hij vond het onbegrijpelijk dat ik geen reservebuitenband bij me had. Ook omdat mijn wielmaat (= 28 inch) afwijkt van de gangbare maat in Oost-Europa (= 26 inch). Mijn banden zouden vrijwel niet te krijgen zijn.

Of de duivel er mee speelde, maar die ochtend bij het vertrekken stond zijn achterband leeg. Hij was al geroutineerd aan het plakken, ik heb er nog een foto van gemaakt en hem een voorspoedige reis gewenst met weinig bandenpech en veel staartwind en ben op de pedalen gestapt richting Novi Sad in Servie.

In Vukovar kwam ik nog langs de kapotgeschoten watertoren, even een foto gemaakt -jammer dat ik geen foto`s kan plaatsen- en daarna het plateau op want tot de Servische grens - zo'n 40 kilometer - ligt de route op een plateau, ongeveer 60 meter boven het niveau van de Donau. Dit betekende dat bij elk beekje dat naar de Donau liep de weg fors daalde en vervolgens even fors -met ongeveer 8%- steeg. Dat was regelmatig even transpireren want het was opnieuw warm vandaag: zo'n 30 graden celsius.

Boven op het plateau stond overigens een verfrissende wind -rugwind natuurlijk- met soms fraaie vergezichten. In deze streek ook veel wijngaarden gezien.

Bij Ilok via een brug de Donau en de grens over van Kroatie naar Servie. Beide douaniers bekeken weer aandachtig mijn paspoort. De Servier, type macho, bekeek mijn pasfoto wel erg langdurig. Ik begon al te vrezen dat er wat aan de hand was, toen hij zei: "sixty-three". Hij was dus al die tijd bezig geweest mijn leeftijd te berekenen. Het klopte niet helemaal maar een ambtenaar, en zeker een Servier spreek je niet tegen.

Aan de Servische kant in Backa Palanka geld opgenomen (1 euro = 100 servische dinars - gemakkelijk rekenen) en de weg vervolgd op de linkeroever naar Novi Sad. Servie maakte gelijk een wat rommeliger indruk dan Kroatie. Misschien door de vele reclameborden, autosloperijen etc.

Ik kon de verleiding niet weerstaan om een aanbevolen stuk route van 11 kilometer door een natuurgebied te fietsen over de Donaudijk, maar onverhard. Ik belandde op gravel maar van het grove soort, meer gemalen keien. Ik moest mijn snelheid terugbrengen naar 10 a 15 kilometer (en dat met de wind achter) maar nog rammelde het aan alld kanten. Ik kreeg al visioenen van kapotgereden buitenbanden ergens in the middle of nowhere terwijl de banden in de hele Balkan niet te krijgen waren, dus einde verhaal.
Echter een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest: mijn banden gaven geen krimp. Toch ga er toch beter op letten, je weet maar nooit. Overigens heb ik inmiddels al diverse fietsen met 28 inch wielen zien rondrijden, dus het zal wel meevallen.

Rond drie uur reed ik Novi Sad in, rechtstreeks naar het "Lazin" hostel dat mijn Belgische vriend mij had aangeraden. Het ligt hartje stad in het voetgangersgebied, de prijs is schappelijk: omgerekend 25 euro voor een 1-persoonskamer met douche en de pc met internet is gratis (enig nadeel: je moet hoge 4 trappen op).

Een ommetje door de binnenstad gemaakt: compleet autovrij, met ruime straten en pleinen vol terrasjes (en veel mensen - percentage werkloosheid is hier denk ik heel hoog). Kortom aangenaam om te verblijven. Reina: de stad scoort denk ik wel hoog op de toeristen-index.
Bovendien is er aan de overkant van de Donau een beroemd Vauban fort: vesting Petrovaradin met een veelbewogen historie.

Daarom besloten om hier morgen mijn rustdag door te brengen. Per slot van rekening heb ik sinds Wenen al weer een kleine 1.000 kilometer gefietst dus mijn ezeltje en ik zijn beiden aan wat rust toe.

Reina: inderdaad 44 jaar geleden zijn wij hier ook geweest op onze (gereformeerde) jongerenreis met Dominee Goumare (als ik me goed herinner). We hadden net 2 maanden verkering. Jij had al geboekt en ik kon op het nippertje ook mee. Het was een heel avontuur, met varen op een vlot op de rivier de Drava enzo. Van Novi Sad kan ik me niet veel meer herinneren, maar van de nachttrein, waar we mee heen en terug gingen, des te meer.

Mary: zo`n positief commentaar houdt me op de been om door te gaan, met de reis en met mijn weblog.

Jan en Ria: inderdaad sinds Regensburg heb ik niet meer gekampeerd. Toen regende het steeds, daarna dreigde het steeds te gaan regenen en hier zijn nauwelijks campings. Misschien raak ik ook wel wat verwend door het comfort van de hotels en hostels, terwijl je het voor de prijs nauwelijks hoeft te laten. Overigens bestaat de helft van mijn bagage ongeveer uit de genoegens van het kamperen en dat moet ik dus steeds maar meeslepen - al die heuvels en al die trappen op.