dag 29; za 29 mei; naar Požarevac; 2654 km

Ik schrijf dit op een laptop in een internetcafe in Požarevac een provinciestadje op 80 km ten zuidoosten van Belgrado onder het genot van harde rockmuziek.

Ik slaap hier in hotel Dunav, het enige hotel in deze plaats. Op mijn kamer werkt de tv niet, de deur naar het balkon kan niet open, de douche spettert alle kanten , en het is wat sjofel maar voor de rest mag ik voor de omgerekend 18 euro die ik betaal niet mopperen.

Toen ik vanochtend tegen achten uit het hostel Eurostar in Belgrado vertrok was alles nog in diepe rust verzonken. Ben lag nog te pitten -hij wenste me slaperig een goede reis en wist zeker dat we elkaar nog zouden zien. De hostelbaas lag vast en zeker zijn roes uit te slapen, want vannacht om half drie, ik keek nog op mijn telefoon, hoorde ik opeens allerlei vrolijke stemmen bij de receptie van het hostel.

Na ongeveer 15 kilometer fietsen was ik Belgrado uit over een vrij drukke provinciale weg die na elke kilometer slechter scheen te worden, zowel qua wegdek als omgeving. De meeste wegen hebben hier mild gezegd toch wel een opknapbeurt nodig. Ik heb me diverse keren afgevraagd hoever je in het oplappen van een asfaltweg kan gaan. Soms lijkt het of je over ijsschotsen fiets met af en toe een stuk open water -gaten- er tussen.

Vooral de laatste kilometers Belgrado waren troosteloos. Lelijke betonnen woonkolossen. Kapotte trottoirs of wat daarvoor door moest gaan. Allerlei vage bedrijfjes met vaak een grote rotzooi op het erf. Overal in de bermen, ook van de zijwegen, bergen zwerfvuil. Hier en daar was het maar in brand gestoken.

Daarna begon weer het boerenlandschap van de laatste dagen met z'n fraaie bermen met bloemen. Het was de hele ochtend bewolkt dus gelukkig niet al te warm, af en toe dreigde zelfs regen.

Tegen de middag, na zo'n 45 kilometer, lunchte ik in het Donau stadje Smederevo. Daar liep ik even op het marktplein de Servisch Orthodoxe kerk binnen. Direct valt op dat alle banken ontbreken (tenminste hier). De priester zette op een tafel twee kronen klaar. Ik vermoedde een bruiloft (immers het was zaterdag) en ja hoor, toen ik de kerk uitliep stonden bruid en bruidegom al voor de kerk. Er werd muziek gemaakt en er werd met de Servische vlag gezwaaid.

In Smederevo heb ik ook het het kasteel bekeken. Het was weer een record: de grootste "lowland" vesting in Europa stond erin de engelse folder. Het geheel dateert uit rond het jaar 1430 en de dikke muren en de vierkante torens zijn vrij compleet blijven staan. Met enige fantasie waan je je in de Middeleeuwen. Ik werd als fietser uiterst hoffelijk ontvangen, moest beslist eve4n in het kantoortje een praatje maken, er was nog een fietser uit het stadje aanwezig die ook heel wat gefietst had, kortom het kostte enige moeite om weer weg te komen.

In het boerendorp Osipaonica, een eind verderop, reed ik een
stoet mensen tegemoet. Ik wist niet wat ervan te denken maar ik stopte maar even.
Na een groepje vrouwen met grote plastic kransen (zeker voor hergebruik) kwam een groepje geestelijken met iets wat op iconen leek. Daarna volgde een oude traktor met een platte wagen erachter. Hierop zaten een beide zijde vrouwen met bungelende benen en daartussen zag ik toen een lijkkist staan, dus een begrafenis. Er achter liep nog een stoet mannen en vrouwen. Iedereen had om de linkerbovenarm een doek geknoopt. Ik had een paar foto's gemaakt maar voelde me toch wat ongemakkelijk, ook omdat ik was vergeten mijn helm af te zetten (maar misschien maakte dat ook niets uit). De priester brak de beklemming door onder het lopen te informeren waar ik vandaan kwam.

De Donau heb ik vandaag nauwelijks gezien maar morgen kom ik er dichter bij want dan ga ik de kloof in waar de Donau door het gebergte stroomt. Mijn doel is waarschijnlijk het plaatsje Golubac.

Saapke en Wim: leuk dat jullie het tot zover hebben gevolgd. Misschien ook eens iets voor jullie (als je er een paar maanden tussen uit kan in plaats van een paar weken). Ik wens jullie veel zon en veel staartwind!)

Ankie: bedankt voor je reaktie. Het weer is inderdaad sterk opgeknapt. Ik hoop dat het nu ook weer niet doorslaat naar de andere kant, dus te warm.