dag 30; zo 30 mei; naar Dobra; 2760 km

In Pozarevac waar ik vannacht geslapen heb, was het tot diep in de nacht feest op het plein midden in het stadje. De straten rond het plein werden afgezet voor auto's; opeens was het voetgangersgebied, er verschenen spelende kinderen op straat, er werd geflaneerd, de terrasjes zaten vol en er werd muziek gemaakt. Omdat hotel Dunav aan het plein stond kon ik lang meegenieten.

Na Pozarevac liep de route een twintigtal kilometer door een gebied waar bruinkool in dagbouw wordt gewonnen. Dus een enorme diepe bouwput en reusachtige graafmachines die de bruinkool op transportbanden deponeren, die transportbanden zijn kilometers lang en brengen de bruinkool naar verbrandingsovens waarbij vervolgens elektriciteit wordt opgewekt. Omdat de bouwput steeds groter wordt klopte het routeboekje niet meer - een weg was compleet verdwenen - zodat ik de nodige kilometers moest omfietsen.

Na dit industriegebied volgde een wat lieflijker boerenlandschap waarbij het me opviel dat er ook op zondag nog redelijk wat werk wordt verzet. Alles wat met hooien te maken heeft heb ik onderweg wel gezien, zowel het maaien van het gras, schudden, baaltjespersen en de baaltjes op wagens van het land halen, zoals ik dat zelf zo'n 50 jaar geleden in Woudenberg van dichtbij heb meegemaakt.

De route kwam weer in de buurt van de Donau en ik ben speciaal een paar kilometer omgereden om in het plaatsje Ram (intrigerende naam), waar nog een vesting van de Turken staat, koffie te drinken.

Op het terras ontmoette ik Rolf, een lange-afstandfietser uit Oslo, die zojuist met de veerpont over de Donau was gearriveerd. Rolf vertelde dat hij in Budapest gestart was en in drie weken naar de Zwarte Zee fietste. Ik deed mijn verhaal, we vergeleken de routes, er was een klik en we spraken af samen te fietsen tot Vidin in Bulgarije, een rit van ongeveer drie fietsdagen Hij ging dan verder langs de Donau, ik richting Sofia.

Toen hij zijn bierglas leeg had stelde ik voor om verder te fietsen, maar nee, op 1 been kun je niet staan dus nam hij nog een halve liter, goed om het vocht aan te vullen en het bier is zo lekker goekoop in vergelijking met Noorwegen. Het bleek al snel dat Rolf bij elke stop 1 liter bier nuttigde en verder had hij colaflessen als bidons. Water dronk hij niet. Dat gaf te weinig energie. Ik zag dit wel met enige zorg aan, maar hij bleek keurig rechtuit te fietsen en we konden goed converseren over allerlei onderwerpen.

Na Ram werd de Donauvallei al snel veel smaller en liep de weg dicht langs het water met aan onze rechterzijde een steil oprijzende oever. Aan de overzijde lag nu Roemenie, wij fietsten nog steeds aan de Servische kant (en zouden dat blijven doen).

Bij het plaatsje Golubac begon zo ongeveer de Donaudoorbraak door het gebergte. De weg werd smaller, rotsen hingen boven de weg, er kwamen meer tunnels.

Even voorbij Gulobac was een middeleeuwse vesting tussen de Donau en de rotsen gebouwd en reed je de ene vesting poort in en iets verder de andere poort weer uit.

Hier begon ook het Derdap National Park, dat ongeveer 100 kilometer lang de kloof van de Donau volgt. Dit hele stuk zouden wij ook fietsen.

De asfaltweg langs de Donau was uitzonderlijk goed en we schoten goed op maar het was tijd onderdak te zoeken in de weinige dorpen die hier op de route liggen.

Van mijn Belgische fietsmakker Herman de Boever had ik een adres gekregen in het dorpje Dobra en na enig zoeken vonden we dit. Het was een Bed & Breakfast Cvetkovic, gelegen tussen de weg en de Donau, tamelijk nieuw, met een schitterende tuin vol rozen die schuin afliep naar de Donau en een prachtig uitzicht bood over de Donau.

We werden ontvangen met Turkse koffie (met veel drab onderin) en vervolgens kregen we een glaasje sligovitch aangeboden (soort appeljenever). Rolf ging op zoek naar bier in het dorp, ik ging een rondje in de tuin maken, ontdekte een boom vol meikersen, vroeg of ik er wat mocht plukken en kreeg gelijk een schaal in handen geduwd die ik vervolgens vol geplukt heb en samen met het echtpaar van de B&B opgegeten (Rolf eet geen kersen).

Hoewel de conversatie met het echtpaar gebrekkig was begreep ik dat ook zij na in 1999 na de Nato bombardementen moesten vluchten uit Kosovo en hier een nieuw bestaan hadden opgebouwd.

Morgen verder langs de Donau, ca 90 km met als doel het stadje Kladavo. Het moet een rit worden langs een van de mooiste gedeelten van de Donau. Na Kladavo is het een dag fietsen naar Vidin in Bulgarije.

Margriet: helaas geen foto's, maar die hou je tegoed.

Reina, bedankt voor al die groeten en ik kan wel zeggen doe ze maar terug maar gezien je vertrek naar Canada op dinsdag zal daar wel niets meer van komen.

Yme: van dat stempel heb ik goed in mijn oren geknoopt!

Hans en Roos: leuk om van jullie te horen. Eerlijk gezegd heb ik het idee van een fietsreis naar Jeruzalem opgedaan op de camping Tiber bij Rome, waar we toen ook samen hebben gegeten. Daar was ook bij ene Leo (uit Schiedam meen ik) die aan het filosoferen was om als afsluiting na Santiago en Rome, naar Jeruzalem te fietsen. Daar ben ik over gaan nadenken en nu schiet ik al lekker op.

Mary: als het meezit volgen er vandaag 2 verslagen en ben ik weer helemaal bij.

Koos: je wilt met je mooie woorden toch niet suggereren dat ik voortaan de notulen maar moet schrijven van de bestuursvergaderingen van de VMDB. Ik beperk me tot de financien.

Henk en Alien: een prettige vakantie toegewenst aan het Gardameer. Overigens denk ik dat vooral Henk zich ook goed zou thuisvoelen in Servie om daar eens op vakantie te gaan.