dag 52; ma 21/6; naar Nicosia, Cyprus

Vandaag geen inspannende dag maar wel een spannende. Ik heb nog geen kilometer gefietst, wel 4,5 uur gevaren op de fast ferry en de grenszen gepasseerd van het illegale land de Republic of North Cyprus.

Maar nu zit ik lekker relaxed bij mijn zwager Yme en schoonzus Eleni in Nicosia' in de koelte van de airconditioning mijn weblog bij te werken.

De laatste nacht in Alanya in Turkije was helemaal in stijl: mijn hotelkamer stond aan de rand van het uitgaansgebied in Alanya, dus een nacht vol discomuziek en toen de beat was gestopt, ergens in de kleine uurtjes, klonk al snel de oproep voor het ochtendgebed vanaf de luidspreker van de minaret, zo'n 50 meter van het hotel (en daar slaap je dus echt niet doorheen!).

Maar ik kon een uurtje uitslapen want de snelle veerboot naar Cyprus zou pas om 12.00 vertrekken, en met een kwartiertje vertraging was dit ook inderdaad het geval. Mijn fiets stond stevig vastgesjord op het achterdek.

Ruim de helft van de 4,5 uur werd de kustlijn van Turkije gevolgd en daarna volgde de oversteek naar de havenplaats Girne (Turkse naam) of Keryneia (Griekse naam) op Cyprus.

Van ver zag ik Yme (in zijn oranje T-shirt) en Eleni al op de kade staan. Via via hadden zij geregeld dat ik bij aankomst een voorkeursbehandeling zou krijgen en niet in de rij behoefde te staan.

Bovendien was ik met mijn fiets als eerste de boot af. Het was een hartelijk welkom en weerzien. Toch wel een ander gevoel als je na ruim 50 dagen je doel bereikt en elkaar ziet, dan na een paar uur vliegen.
Van het ontvangstcomite kreeg ik
een oranje slinger omgehangen en werd uitvoerig gefotografeerd.

In no-time was ik -zonder stempel in mijn paspoort- door de douane, werd de fiets achter op het fietsenrek gehangen en waren we op weg naar Nicosia. Bij de grens met zuid Cyprus, waar de controle meestal streng is, werden we zelfs doorgewuifd.

Ik heb geen hekel aan fietsen maar ik was toch blij dat ik de indrukwekkende heuvelrug tussen Keryneia en Nicosia niet met de fiets hoefde te nemen in de hete middagzon.

Ik logeer nu een aantal dagen bij Yme en Eleni en we maken plannen hoe verder de reis naar Jeruzalem voort te zetten. Op 28 juni vertrekt er een cruiseschip vanuit Limassol naar Haifa. Waarschijnlijk zal het die boot wel worden, maar hoe en wat is nog onderwerp van bespreking.

Het lijkt me heerlijk om een aantal dagen bij te komen na ruim 7 weken intensief fietsen, eerst door regen en kou en de laatste weken in een drukkende hitte.

Morgen eerst uitslapen en daarna eens proberen een aantal foto's te plaatsen op de weblog.

Ed: het Franse plaatsje St Guilherm le Dessert komt me niet bekend voor maar juist in Frankrijk zijn er een aantal toegangsroutes die bij de Pyreneeen samenkomen en dan de hoofdroute gaan vormen voor de Jacobsroute naar Santiago de Compostela. Ik fietste een westelijke route door Les Landes en stak de Pyreneeen over via de Col de Somport.
In Jeruzalem zal ik eens opletten of ik iets merk van de Jeruzalem Hug. De gedachte spreekt me wel aan.