dag 51; zo 20 juni; naar Alanya; 4784 km

Vandaag een zondagse rit gereden: slechts 72 km van Side naar Alanya, vrijwel helemaal langs de zee. De god Poseidon (van de zee en de wind meen ik) probeerde me nog wel een hak te zetten door me tegen de wind in te laten fietsen, maar dat was een frisse zeewind dus geen probleem in de hitte. Toen ik me daardoor niet liet tegenhouden stuurde hij de laatste 10 kilometer bewolking maar ook dat vond ik alleen maar prettig (al die badgasten hier misschien niet).

Vanochtend werd ik voor mijn laatste etappe in Turkije uitgezwaaid door Ron en Martine van Wissen uit Leeuwarden (zie verslag gisteren). Toch ook wel relaxed zo'n week compleet verzorgd in een goed Turks hotel waar het personeel voor je vliegt.

Voor ik weer weg 400 opzocht ben ik nog even door het oude centrum van Side gefietst. Het is een oude Griekse/Romeinse stad waar nog redelijk wat van overeind staat met zowaar een goed bewaard gebleven amphitheater. Kan ik er opnieuw 1 aan mijn lijstje toevoegen (na o.a. Assos en Hierapolis).

Weg 400 liep al spoedig langs de zee, dus links de hotels en rechts het strand met de parasols en de ligstoelen en redelijk wat zonaanbidders. Er waren gedeelten van de weg met het ene na het andere protserige 5-sterrenhotel.

Geluncht heb ik in een strandtent aan zee. Die heb je hier ook. Een simpele turkse hamburger, dat bevalt me nog steeds het beste.

Onderweg zag ik een aangereden dood schaap in de berm liggen. Afrasteringen zijn hier nauwelijks. Schapen en koeien lopen hier veelal los, wel steeds met een herder erbij. Gisteren passeerde ik een platgereden schildpad. Ook die komen hier in het wild voor. Tot nu toe heb ik er niet over willen schrijven maar het aantal aangereden dode dieren gedurende mijn bijna 5000 km moet indrukwekkend zijn. Dat varieert van huisdieren als honden en katten maar ook muizen, ratten, eekhoorns, egels, bunzings, slangen in alle maten, en ook veel vogels, ook roofvogels. Elke keer toch weer een triest gezicht. Zelf heb ik mijn best gedaan de natuur te sparen. k had honderden huisjeslakken plat kunnen rijden, vooral toen het zo regende, maar elke keer heb ik toch de verleidng weerstaan en ben er keurig omheen gereden.

Tegen tweeen was ik in Alanya, een grote toeristenstad met meer dan 100.000 nwoners. k reeds eerst langs het strand en daarna het centrum in en zag al snel een cafe met een oranje spandoek van 'hup Holland hup'. k ben even gestopt, het zat inderdaad vol Hollanders, maar de persoon die naar me toe liep en waar ik een praatje mee maakte was een Belg. Hij wees me ook de weg naar de haven.

Immers vanuit Alanya vertrekt morgen om 12.00 uur mijn veerboot naar Cyprus. Het is een snelle boot, geen auto's erop dus, maar even zogoed doet deze er toch 4 uur over.

Bij de haven had ik het boekingskantoor snel gevonden en de overtocht geboekt. Alles voor 88 lira (= 44 euro, incl. 10 lira belasting). Hier zou de fiets ook bij inzitten werd me uitdrukkelijk verzekerd. Daar vertrouw ik dan maar op.

Een hotel was ook geen probleem want daar struikel je hierover. k heb fraai uitzicht over de haven waar ook een flink aantal van die grote houten schepen liggen met nepzeilen waarmee met toeristen tochtjes langs de kust worden gemaakt.

Morgen verlaat ik dus Turkije en begin aan de tussenetappe Cyprus want het einddoel is immers Jeruzalem. Hoe en wat nog nader te regelen.

Turkije was mijn 9e land en ook het land waar ik de meeste dagen heb doorgebracht (14) en kilometers heb gemaakt (1.265, incl. de autokilometers). Een goede tweede was Duitsland met 13 dagen en 1.100 km. Het kortst was Slowakije waar ik een nacht heb geslapen (in het botel op de Donau) en ongeveer 30 km heb gefietst en toen zat ik vanuit Oostenrijk in Hongarije.

Turkije was meer uitgestrekt dan ik had gedacht, de E87 was soms eindeloos, maar met de bevolking onderweg had ik veelal aardige kontakten en ze hebben me geholpen waar ze konden. Dat ik af en toe naar mijn gevoel flink ben afgezet, is mijn eigen schuld want dan had ik tevoren maar naar de prijs moeten vragen.

k ben benieuwd hoe het morgen zal gaan. k verlaat Turkije, kom aan in de Republiek Noord-Cyprus, die alleen door Turkije is erkend. Voor de Grieks-Cyprioten zijn het nog steeds 'occupied territories'. Ik moet ervoor zorgen geen stempel in mijn paspoort te krijgen anders wordt ik aan de 'groene grens' -die tussen noord en zuid- door de Greks-Cyprioten geweigerd.

Gelukkig staat mijn zwager Yme me
op te wachten bij de veerboot. En hij heeft goede contacten met de nederlandse ambassadeur en een grote auto. Dus alles zal wel goed komen. Immers: 'een mens ljdt het meest enz.'

Han: zo langzamerhand begint het einde van mijn verslagen toch te naderen. k zal proberen op Cyprus bij elk verslag een paar foto's op te nemen. Mijn zwager Yme weet vast wel hoe dat moet.

Jan en Ria: k zou inderdaad maar gewoon thuisblijven. Die hitte is een dag wel aardig maar verveelt snel. Mij wel tenmnste. Maar gerekend naar het aantal Hollanders dat hier soms weken doorbrengt vormen we dan toch een uitzondering.