dag 57; za 26 juni; (5) House of Flowers

Vandaag is het zaterdag en dat betekent shoppen. We zijn met z'n drieen eerst gaan ontbijten bij de Ikea (die heb je hier uiteraard ook), en daarna in de 'The Mall' inkopen gaan doen. Bij Carrefour, de Albert Heijn hier in Nicosia, kochten we een grote tas om mijn resterende fietsbagage mee te kunnen nemen naar Nederland. Yme liet me al zijn favoriete winkels zien. Met name een soort Mediamarkt, met alle laatste aanwinsten op elektronisch gebied, had zijn interesse.

Vervolgens gingen we lunchen in de oude stad. We wandelden door Ledrastreet, de belangrijkste winkelstraat, passeerden de Griek-Cypriotische politiepost, liepen ca 50 meter door de bufferzone, waar de UN de baas is, lieten bij de Turk-Cypriotische douane ons paspoort-inlegvel afstempelen (immers geen stempel in het paspoort zelf om problemen met de Grieks-Cyprioten te voorkomen) en vervolgden onze weg over Ledrastreet. Al snel liepen we een soort bazar in met tientallen kleine winkeltjes en werkplaatsen.

Eleni had ons inmiddels verlaten en was nog wat gaan shoppen in het Grieks-Cypriotische deel van Ledrastreet. Als het niet strikt nodig is brengt zij liever geen bezoek aan de "occupied territories".

Yme en ik lunchten (aangeklede kebab) op de binnenplaats van de caravanserai, dezelfde die we dinsdag ook hadden bezocht. We zaten in de schaduw, er speelde een Zuid-Amerikaan op de panfluit, er liepen wat toeristen rond en het Efes bier smaakte prima.

Yme bezocht in de bazar een Turks-Cypriotische "vriend" (hij kent hier de meest uiteenlopende mensen) met enig gezag, en vroeg hem naar zijn visie op de Cypriotisch probleem. Eerst keek hij mij eens wantrouwend aan. "Journalist", informeerde hij, maar toen ik vertelde dat ik de zwager was en was komen fietsen, was het ijs gebroken. Er volgde een omhaal van woorden die erop neer kwamen dat het nog heel veel tijd zou kosten maar dat alles goed zou komen tussen Grieken en Turken. Tot concrete uitspraken was hij niet te verleiden.

We liepen terug door Ledrastreet, lieten het inlegvelletje weer stempelen bij de Turken, liepen door de UN-bufferzone, toonden ons paspoort bij de Grieken en gingen een ijsje eten bij McDonald en wachtten op Eleni.

We reden naar huis via een "toeristische route", langs de universiteit en door wat bosachtig gebied.

S'avonds de wedstrijd USA-Ghana bekeken. De Ghanezen wonnen na verlenging met 2-1. Het is goed voor het zelfrespect van Afrika
dat de Ghanezen in het tournooi blijven (als enige van de 6 Afrikaanse landen meen ik, die het toernooi ingingen).

Morgen is het zondag en gaan we een ritje maken langs een paar kloosters
in de buurt van Nicosia. Mijn reis blijft tenslotte een pelgrimstocht met een religieus tintje.