dag 32; di 1 juni; naar Vidin; 2965 km
Door: henkfietstnaarjeruzalem
Blijf op de hoogte en volg Henk
01 Juni 2010 | Bulgarije, Vidin
Vandaag naar Vidin in Bulgarije gefietst (mijn 7e land), totaal 108 kilometer. Het weer was beter dan gisteren, heel helder, wel veel bewolking en ook kouder maar daar heb je op de fiets niet zoveel last van.
Ik fiets vandaag nog samen met Rolf uit Oslo. Hij gaat op voor het bolletjesklassement: elke keer als we moeten klimmen (en dat gebeurt regelmatig) dan schakelt hij naar een grotere versnelling, gaat op zijn pedalen staan en spurt de heuvel op. Ik heb letterlijk het nakijken, maar goed, hij heeft ook maar de helft van de bagage die ik heb. Bovendien is hij een stuk jonger, hij wordt op 9 juli 50 jaar. Dit hoopt hij ergens aan de Zwarte Zee te vieren.
Tot de Bulgaarse grens volgden we de Donau Rad Weg (DWR)op de rechteroever volgens de kaart van Rolf. In mijn fietsrouteboekje loopt de route door Roemenie op de linkeroever, maar op deze manier snijden we ongeveer 50 kilometer af over waarschijnlijk betere wegen. Er zijn dus verschillende beschreven routes langd de Donau (zowel linker- als rechteroever).
De omgeving en de natuur was prachtig, door boerendorpen, soms reed je hoog, met vergezichten, soms pal langs de Donau, helaas over af en toe abominabel slechte wegen, deels onverhard met kuilen en gaten.
Onze lunch (gebruikelijke Servische hamburger en bier) genoten we op het marktplein in het stadje Negotin, nog juist in Servie. Hier maakten we ook onze laatste Servische Dinars op aan mueslirepen en chocolade.
Na een laatste stuk DRW met onverwacht veel klimmen en dalen, bereikten we de grens met Bulgarije. Tussen twee hoge hekwerken in reden we van de Servische naar de Bulgaarse grenspost. Bij de laatste was het even wachten want een truck met 2-hands auto's uit West-Europa werd uitvoerig gecontroleerd. Ook van de auto's moesten alle portieren en de moterklep en kofferdeksel open.
Direct na de grens lag het dorp Bregovo, waar te zien was aan de huizen, wegen, auto's etc dat er veel armoede is. Binnen een kilometer al diverse karren gezien met ezels en paarden, en dat zie je in Hongarije en Servie nog maar bij hoge uitzondering.
De DRW route maakte een grote omweg langs de Donau maar wij pakten de grote weg tussen de grens en Vidin, een afstand van ongeveer 25 kilometer. De weg was overigens in uitstekende staat van onderhoud. Er reden vrijwel geen auto's. Langs de weg veel bloemen en veel in bloei staande struiken boerenjasmijn. Af en toe snoof je de zoete geur op. In onze tuin in Bussum zal de jasmijn ook wel in bloei staan.
Na Servie deed het landschap leeg aan: geen huizen of boerderijen, alleen akkers. Op de hele afstand naar Vidin lag 1 dorp uiteraard boven op een heuvel, dus klimmen.
In Vidin, een oude stad aan de Donau, gingen we op zoek naar een geldautomaat, na eerst naar de koers van de lev (want zo heet de valuta) te hebben geinformeerd want daar hadden we geen idee van. Het bleek opnieuw een gemakkelijk om te rekenen koers te zijn: eur 1 = 2 lev.
Vervolgens reden we naar de Donau en vonden al snel een redelijk hotel met de naam Bononia, waar een nacht slapen 39 lev kost.
Het kostte enige moeite om mijn digitale horloge een uur vooruit te zetten, want bij Bulgarije begint een andere tijdzone.
Ook de taal vraagt even wennen, want het cyrillische schrift hier is niet te lezen. Servie gaf al problemen maar hier is het nog een tikje erger.
Morgen neem ik een rustdag in Vidin. Ik kan dan wennen aan het tijdverschil, de taal leren, de was doen, de stad bekijken -ook hier ligt weer een oude vesting heb ik begrepen-, en afscheid nemen van de Donau want die keer ik nu de rug toe.
Han K.: dat boek wil ik ook wel eens lezen, wie weet inspiratie voor een volgende reis.
Foke: ik ben blij dat je alles nu scherper ziet. Overigens is er sinds 1992 heel veel veranderd hier op de Balkan. Tijd voor een nieuwe atlas (nou ja, in de internet tijd is misschien wat ouderwets).
Reina: Had ik niet gedacht dat je in Canada mobiel niet bereikbaar zou zijn. Zelfs hier in het meest afgelegen dorp wordt volop mobiel gebeld. Overigens is er hoop want toen ik probeerde te bellen bleek de verbinding "tijdelijk" niet mogelijk. Ik zal het nog een proberen op de vaste lijn. Veel plezier op de trip naar Ottawa.
Ik fiets vandaag nog samen met Rolf uit Oslo. Hij gaat op voor het bolletjesklassement: elke keer als we moeten klimmen (en dat gebeurt regelmatig) dan schakelt hij naar een grotere versnelling, gaat op zijn pedalen staan en spurt de heuvel op. Ik heb letterlijk het nakijken, maar goed, hij heeft ook maar de helft van de bagage die ik heb. Bovendien is hij een stuk jonger, hij wordt op 9 juli 50 jaar. Dit hoopt hij ergens aan de Zwarte Zee te vieren.
Tot de Bulgaarse grens volgden we de Donau Rad Weg (DWR)op de rechteroever volgens de kaart van Rolf. In mijn fietsrouteboekje loopt de route door Roemenie op de linkeroever, maar op deze manier snijden we ongeveer 50 kilometer af over waarschijnlijk betere wegen. Er zijn dus verschillende beschreven routes langd de Donau (zowel linker- als rechteroever).
De omgeving en de natuur was prachtig, door boerendorpen, soms reed je hoog, met vergezichten, soms pal langs de Donau, helaas over af en toe abominabel slechte wegen, deels onverhard met kuilen en gaten.
Onze lunch (gebruikelijke Servische hamburger en bier) genoten we op het marktplein in het stadje Negotin, nog juist in Servie. Hier maakten we ook onze laatste Servische Dinars op aan mueslirepen en chocolade.
Na een laatste stuk DRW met onverwacht veel klimmen en dalen, bereikten we de grens met Bulgarije. Tussen twee hoge hekwerken in reden we van de Servische naar de Bulgaarse grenspost. Bij de laatste was het even wachten want een truck met 2-hands auto's uit West-Europa werd uitvoerig gecontroleerd. Ook van de auto's moesten alle portieren en de moterklep en kofferdeksel open.
Direct na de grens lag het dorp Bregovo, waar te zien was aan de huizen, wegen, auto's etc dat er veel armoede is. Binnen een kilometer al diverse karren gezien met ezels en paarden, en dat zie je in Hongarije en Servie nog maar bij hoge uitzondering.
De DRW route maakte een grote omweg langs de Donau maar wij pakten de grote weg tussen de grens en Vidin, een afstand van ongeveer 25 kilometer. De weg was overigens in uitstekende staat van onderhoud. Er reden vrijwel geen auto's. Langs de weg veel bloemen en veel in bloei staande struiken boerenjasmijn. Af en toe snoof je de zoete geur op. In onze tuin in Bussum zal de jasmijn ook wel in bloei staan.
Na Servie deed het landschap leeg aan: geen huizen of boerderijen, alleen akkers. Op de hele afstand naar Vidin lag 1 dorp uiteraard boven op een heuvel, dus klimmen.
In Vidin, een oude stad aan de Donau, gingen we op zoek naar een geldautomaat, na eerst naar de koers van de lev (want zo heet de valuta) te hebben geinformeerd want daar hadden we geen idee van. Het bleek opnieuw een gemakkelijk om te rekenen koers te zijn: eur 1 = 2 lev.
Vervolgens reden we naar de Donau en vonden al snel een redelijk hotel met de naam Bononia, waar een nacht slapen 39 lev kost.
Het kostte enige moeite om mijn digitale horloge een uur vooruit te zetten, want bij Bulgarije begint een andere tijdzone.
Ook de taal vraagt even wennen, want het cyrillische schrift hier is niet te lezen. Servie gaf al problemen maar hier is het nog een tikje erger.
Morgen neem ik een rustdag in Vidin. Ik kan dan wennen aan het tijdverschil, de taal leren, de was doen, de stad bekijken -ook hier ligt weer een oude vesting heb ik begrepen-, en afscheid nemen van de Donau want die keer ik nu de rug toe.
Han K.: dat boek wil ik ook wel eens lezen, wie weet inspiratie voor een volgende reis.
Foke: ik ben blij dat je alles nu scherper ziet. Overigens is er sinds 1992 heel veel veranderd hier op de Balkan. Tijd voor een nieuwe atlas (nou ja, in de internet tijd is misschien wat ouderwets).
Reina: Had ik niet gedacht dat je in Canada mobiel niet bereikbaar zou zijn. Zelfs hier in het meest afgelegen dorp wordt volop mobiel gebeld. Overigens is er hoop want toen ik probeerde te bellen bleek de verbinding "tijdelijk" niet mogelijk. Ik zal het nog een proberen op de vaste lijn. Veel plezier op de trip naar Ottawa.
-
02 Juni 2010 - 15:39
Hans De Vos:
reina weg de grijze bak morgen de blauwe zaterdag maar je gras staat enkel hoog, het trottoir is bij mij nog open, maar als het weer dicht is wil ik wel maaien, maar alleen als je er geen bezwaar tegen hebt, met mijn mulch machine wordt het misschien wel mooi, laat even weten dat ik groen licht van de wereldreiziger krijg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley