dag 33; wo 2 juni; rustdag in Vidin

Vanochtend mijn reismakker Rolf uit Oslo uitgezwaaid. Hij had zich wel een uur verslapen want niet gedacht aan het tijdverschil. Vandaag heeft hij overigens uitstekend fietsweer met veel zon en niet te warm op weg naar zijn einddoel: de Zwarte Zee.

Mijn drie reisgidsen, 2 van de Limes route en deel 4 van de Donau Radweg, heb ik niet meer nodig en heb ik hier op het postkantoor in Vidin teruggestuurd naar Bussum. Dat scheelt me ruim een kilo bagage.

Het had nog wel wat voeten in de aarde voordag ik het postkantoor gevonden had, een geschikte verpakking had en duidelijk had gemaakt wat de bedoeling was. Ik heb een drietal loketten gehad en omdat onmogelijk te begrijpen was wat de volgde stap was ben ik soms letterlijk bij de hand genomen en naar het volgende loket geleid. Een vriendelijke dame van het postkantoor is met me meegelopen om in een winkel verderop in de straat een envelop te kopen.

Vervolgens heeft een behulpzaam persoon, na eerst mij aan een plattegrond van Vidin te hebben geholpen, mij afgeleverd bij het internet cafe dat ik gisteravond niet kon vinden. Overigens niet nadat hij me in gebrekkig engels had gewaarschuwd goed op mijn spullen te letten. Het valt me op dat in vrijwel alle landen waar ik geweest ben de internetcafe's op dit punt slecht staan aangeschreven.

Vidin is al een paar duizend jaar oud. De Romeinen hadden er een castellum, genaamd Bononia -nu snap ik ook hoe mijn hotel aan zijn naam komt-, en op de resten daarvan is later een kasteel gebouwd: Baba Vida. Volgens het foldertje het best behouden middeleeuwse kasteel in Bulgarije.

Ik ben naar Baba Vida gewandeld, een kilometer verderop aan de Donau. Je loopt door ruime parken -vroeger de vestingwallen-, ooit fraai aangelegd, maar geld voor onderhoud is er denk ik niet, dus is het een haveloze toestand.

Het Baba Vida kasteeltje aan de Donau was wel aardig maar weinig indrukwekkend en snel bekeken.

Na mijn middagdutje, dat ik mezelf maar eens permitteerde, nog een bezoek gebracht aan de bulgaars-orthodoxe kathedraal in Vidin, de op 1 na grootste in Bulgarije maar desondanks beperkt van omvang. Het was er bijzonder donker en somber,
weinig inspirerend, dus heb ik snel de zon maar weer opgezocht.

Vanavond in de ondergaande zon gegeten in een visrestaurant op een schip op de Donau. Vis uit de Donau en het smaakte goed. Rolf uit Oslo wilde absoluut geen vis uit de Donau. Hij vond het water van de Donau zo vies dat vis hieruit nooit gezond zou kunnen zijn. Ik ben minder kieskeurig. Als je al te precies bent wat de herkomst betreft van alles wat je eet, dan wordt het menu zeer beperkt. Voor hem was dat dan bier en cola. Ook niet lang vol te houden denk ik (maar hij spurtte er goed op).

Morgen is mijn doel de stad Montana, ongeveer 100 km verderop richting zuid-oost. Bijna helemaal langs de provinciale weg. Wordt het te druk dan kan ik ook over binnenwegen. De weersverwachting is minder goed. Er is regen voorspeld.

Hans: je aanbod om het gras te maaien is zeer welkom. Van Reina heb ik begrepen dat het deel achter de heg al gemaaid is door Ibo, de vriend van Alette.