dag 35; vr 4 juni; naar Sofia; 3213 km

Toen ik vanochtend om 7 uur naar buiten keek was het zwaar bewolkt en regende het. Was de regen dus toch nog gekomen. Toen ik om acht uur op mijn Koga stapte was het droog. Ik volgde nog een twintigtal kilometer de E79, dezelfde weg van gisteren, deze keer in het spatwater van het verkeer. Toen sloeg ik af, de vallei van het riviertje de Isaf in. Een uur later begon de zon te schijnen.

Door de route te nemen langs de Isaf negeerde ik het advies van de receptioniste in het hotel. Die wilde mij het liefst de snelweg op sturen naar Sofia.

De Isagvallei staat met een groen lijntje op de autokaart, dus een toeristische route. Toeristen heb ik niet gezien maar de route is zeer de moeite waard. Het lijkt op een smal dal in Oostenrijk of Zwitserland met steile hellingen, rotspartijen, dorpjes, hier en daar een verstopt klooster.

De weg door de vallei, al met al ca 80 kilometer lang, was goed te rijden, wel steeds oppassen voor gaten en stenen die naar beneden waren gevallen (gelukkig heb ik een helm op). Er was niet veel verkeer.

De weg steeg geleidelijk de vallei in, begon op een hoogte van ca 200 meter en steeg (al golvend) uiteindelijk naar 765 meter, dus al met al wel een flinke klim.

Boven aan de vallei, over de pas, zag je Sofia in de verte liggen. Tot zover was het goed gegaan maar toen begon de ellende. De weg was bijzonder slecht geworden richting Sofia, het autoverkeer was drukker geworden, en er bouwde zich snel een regenfront op.

Midden op een groot kruispunt links voorgesorteerd, stond ik in de stortregen. Na het kruispunt snel mijn poncho en hoezen om de tassen maar ik was al drijfnat. Het rijden werd minder pretting want er stonden plassen op de weg en je kon niet meer zien of er een kuil onder zat. Ook de auto's die langs je reden bezorgden je af en toe een douche.

Plotseling voelde ik mijn dat mijn achterband aan het leeglopen was. Ik was op dat moment precies aan de rand van Sofia. Gelukkig wist ik een droog plekje te vinden onder een afdak. Alles afgepakt, fiets op z'n kop en op zoek naar het lek dat ik gelukkig ook zonder afwasteiltje snel wist te vinden. Band geplakt, zo goed en kwaad als het ging opgepompt. Ondertussen was het droog geworden en de zon scheen weer als tevoren.

In het drukke spitsverkeer ging ik op zoek naar het centrum van de stad en naar een hotel. Gelukkig was iedereen aan wie je de weg vroeg uiterst behulpzaam.

In een zijstraatje van de Maria Theresiastraat die uitkomt in het hartje van de stad zag ik een hostel. Die was echter zo goor dat ik voor de eer bedankte. Even verder weer een hostel, wel simpel maar goed schoon, de fiets staat binnen en zelfs mag ik achter de balie dit verslag op de computer tikken.

Na een douche, snel gegeten bij McDonalds, big mac voor 5 lev, en daarna nog een rondje gelopen om de Alexander Nevski kathedraal, wel zo'n beetje het bekendste bouwwerk in Sofia.

Het centrum van Sofia staat vol kolossale gebouwen, brede straten vol auto's en grote pleinenen. Veel sfeer is er niet.

Morgen maar snel verder richting zuid-oost. Waar ik zal overnachten moet ik nog uitzoeken.

Ubel en Geertje: goed om te horen dat je meeleeft met de reis.

Alette en Ibo: prettige fietsvakantie gewenst, veel mooi weer en de wind uit de juiste hoek.

Yme, Eleni en zelfs Charlie: hemelsbreed zit ik denk ik niet zover van jullie af. Hier is het weer overigens nog steeds onstabiel. Toen ik Bulgarije binnenfietste heb ik mijn horloge een uur vooruit gezet dus stap ik een uur eerder in de frisse ochtendkoelte op de fiets (maar ik wacht eerst wel tot het droog is).

Henriette B: ik hoor nog wel van je gedenkwaardige reis.