dag 37: zo 6 juni; naar Haskovo; 3443 km

Gisteravond toch nog droog in het hotel gekomen. Toen ik de internetclub uitkwam stopte er juist een taxi, daar ben ik ingestapt. Ik was de naam van het hotel vergeten, maar de taxichauffeur noemde de namen van alle hotels in de buurt en toen wist ik het juiste hotel wel te duiden.

Het bruiloffeest was uiteraard nog in volle gang, er werd volop gedanst met de bruid. Ik heb het even aangezien en ben toen naar bed gegaan. Door de harde muziek (klonk overigens wel goed) kwam van slapen niet veel. Ik geloof dat zo omstreeks half drie de muziek werd gestopt. Het regende toen nog steeds hevig.

Gelukkig was het droog toen ik op de pedalen stapte, ik moest veel plassen water omzeilen, maar de hele dag bleef het droog met een aangename temperatuur om te fietsen want het bleef wel bewolkt, met af en toe zon.

Ik volgde vandaag verder weg 8, de hoofdweg naar Turkije. Omdat er nog een stuk snelweg ontbreekt, was het wel drukker dan gisteren. Ondanks de zondag reden er toch tamelijk veel vrachtwagens, ook veel Turkse.

Weg 8 is een brede tweebaansweg, met goed asfalt. In de berm staan bomen (tientallen kilometers notenbomen) en struiken. De weg is vrijwel kaarsrecht en tamelijk vlak, behalve het allerlaatste deel toen er een klim in zat met een hoogteverschil van ongeveer 100 meter. Dat was nog even alle zeilen bijzetten.

De stad Plovdiv, met oud centrum, viel tegen. Ik belandde eerst in een soort nieuwe zakenwijk en toen ik de weg vroeg naar het oude centrum kwam ik in een wel heel oude buurt. Er stond een oude moskee, die heb ik op de foto gezet en ben verder gegaan.

Er liggen weinig dorpen aan de weg; de eerste dertig kilometer zelfs geen enkele. Je krijgt wel een indruk hoe leeg en uitgestrekt Bulgarije is. Op de akkers staat veel tarwe dat hier en daar al iets begint te rijpen.

Het is wel geconcentreerd fietsen langs zo'n weg. Ik reed op de rechter witte streep en door mijn brede vlinderstuur blijf je gemakkelijk in een rechte lijn rijden maar je moet toch blijven opletten. Ik had ook weer veel plezier van mijn spiegel want je kunt alle vrachtauto's en bussen al zien aankomen.

Lange afstandfietsers heb ik de laatste dagen niet ontmoet. Er wordt toch minder gefietst dan ik dacht.

In het stadje Haskovo, na ruim 100 kilometer fietsen, vond ik al snel hotel Oasis, wel wat simpel maar wat wil je voor 27 lev (eur 13,50).

Ik was er tegen vieren en na het uitpakken van mijn bagage en mijn douche ging ik even rusten. Ik zapte door de kanalen van de mini-tv en kwam terecht in een film met Richard Gere. Een van de eerste zinnen die ik opving ging over de "bipolar mental disorder". Richard Gere speelde de manisch depressieve mr. Jones die onder behandeling staat van een knappe psychiater (haar naam weet ik niet). Hij voorkomt dat zij gewurgd wordt door een medepatient, zij weet te verhinderen dat hij van het dak springt omdat hij denkt dat hij kan vliegen. Aan het slot vinden zij elkaar en komt het allemaal weer goed. Wel wat dramatisch en romantisch wellicht maar ook herkenbare stukken. Overigens heb ik niet alles gezien want af en toe vielen mijn ogen dicht. Misschien zit de film wel in de filmbibliotheek van de VMDB en moet ik de hele film nog meer eens bekijken.

Morgen hoop ik dit land met zijn vreemde taal en nog vreemder cyrillisch schrift maar zijn aardige mensen te verlaten. Mijn doel is Edirne in Turkije, ongeveer honderd kilometer fietsen. Opnieuw over weg 8 maar gedurende het grootste deel ligt er een nieuwe snelweg naast, dus rustiger verkeer dan vandaag hoop ik.

Reina, je geniet er aardig van in Ottawa begrijp ik. Je zal er zo langzamerhand wel de weg kennen, omdat het nu de derde keer is dat je er veel bekijkt (en je nu zelf ook achter het stuur zit).

Mary: gelukkig heb ik Alette niet achterop zitten. Moest erook nog bijkomen naast alle bagage die ik al meesleep. Overigens die documentatie valt wel mee. Je pikt hier en daar wat op en als je het interessant vindt schrijf je het op.

Bert en Corry: Bedankt voor het overnemen van de opa/oma rol. Thijs kent mij vast niet meer als ik terugkom. Voor jullie is het een goede oefening.

Miep: Ik ga niet via Istanbul. Na Edirne ga ik pal zuid en ga ik de westkust volgen van Turkije. Istanbul ligt oostelijker.